Menu
De Zeeland shoots stonden weer gepland. Ongeveer een keer in het kwartaal rijdt ik naar Zeeland om fotoshoots te doen. Ik heb daar bijna 20 jaar gewoond en veel vriendschappen en contacten opgebouwd. Deze keer maakte ik beelden van Esmee en haar prachtige paard Tor.
Van te voren hadden we besproken wat Esmee graag zou willen. Foto’s met zonsondergang tijdens het "gouden uurtje". Het weer gaf daar alleen een "fijne" twist aan en de avond van de fotoshoot kwam het met bakken uit de lucht.
"Wat zullen we doen? Zullen we de shoot door laten gaan of niet?" vroegen we ons af.
We besloten er voor te gaan en en deden een shoot in de gietende regen. Iets waarvan ik altijd heb gezegd "als het regent kan het niet doorgaan". In de eerste plaats niet omdat het niet goed is voor mijn materiaal, maar ook niet omdat ik geloofde dat het ook maar iets goed zou doen voor de beelden.
Een paraplu, plastic zak (voor over de camera) en een goede dosis "we verwachten er niks van" zorgde dat alles op zijn plek viel.
De fotosessie was niet wat we van te voren hadden bedacht, maar zoveel meer. De hele sfeer klopte en de lading om “prachtige” plaatjes te maken was er af. We maakte het beste met wat we hadden en achteraf was dat zoveel meer dan ik had kunnen bedenken.
Ik denk dat dit een van mijn favoriete shoots ooit is. De band die Esmee en Tor delen is niet in woorden uit te leggen. Gelukkig wel in beelden. Elke foto is voelbaar en ontroert me.
Ook ik als fotograaf word uitgenodigd om op de flow mee te gaan die er ontstaat. Ik mag nog meer mee gaan met hoe het wil zijn. Niet teveel bedenken, maar het moment zien zo als het is. Zonder daar heel veel aan te willen “doen”. Ook met donkere wolken boven ons hoofd, regenbuien, nat haar en onze voeten in de modder. Het mag er allemaal zijn.
